YENİ ANAYASADA KAMU YÖNETİMİ ÖRGÜTLENMESİ

Kübra Öztürk

doi:10.58702/teyd.1357474

Research Article

ORGANIZATION OF PUBLIC ADMINISTRATION IN THE NEW CONSTITUTION

Year 2024, Volume: 5 Issue: 1, 15 - 31, 15.02.2024

Kübra Öztürk

https://doi.org/10.58702/teyd.1357474

Abstract

Different models of public administration organization are applied in each country. Countries regulate public administration organizations in different ways, both in their constitutions and in their relevant legislation, and over time, these organizations are changing. The organization of public administration is also regulated in different forms in the constitutions in Turkey. The analysis of the organization of public administration is of importance in the constitutions applied from the past to the present in Turkey. In this study, the organization of public administration in the 1921, 1924, 1961 and 1982 Constitutions were discussed, and suggestions were made for the public administration organization model in the new constitution.

Keywords

Country, Constitution, Public, Public Administration, Organization of Public Administration

References

Arslan, K. O. (2011). Türk anayasa hukukunda anayasa terimi ve anayasa hukuku kavramı. EÜHFD, 15(1-2), 59-74.
Aslan, N. T. (2010). Yönetimin yeni yapı taşları bağımsız idari otoriteler: “Yavru leviathanlara doğru”. Sosyal Siyaset Konferansları, (59), 25-49.
Aslan, G. A. (2016). Türk hukukunda bağımsız idari otoritelerin düzenleyici işlem yapma yetkisi ve yetki unsurundaki sakatlığın düzenleyici işleme etkisi. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 65(3), 571-631, https://doi.org/10.1501/Hukfak_0000001819
Aslan, Y., Doğan, Ş., Kortunay, A. ve Deliveli, Ö. (2011). Hukuka giriş. Ekin Basın Yayın Dağıtım.
Atay, E. E. (2006). Bağımsız idari otoriteler ve Türkiye uygulaması. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 10(1-2), 259-293.
Aydın, V., Aktel, M. ve Avşar, N. (2005). Neo-liberal düşüncenin Türkiye bağlamında yeni yönetsel aktörleri: Bağımsız idari otoriteler-üst kurullar. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(1), 103-126.
Battal, A. (2011). Hukukun temel kavramları. Seçkin Yayıncılık.
Berkün, S. (2017). Kamu açısından yönetim. Emek ve Toplum Dergisi, 6(6), 638-663.
Bilgili, F. ve Demirkapı, E. (2021). Hukukun temel kavramları. Dora Basım Yayın Dağıtım.
Bilir, F. (2008). Anayasa yapımına yönelik değerlendirmeler. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 12(1-2), 551-564.
Çevik, H. H. (2004). Türkiye’de kamu yönetimi başarısızlığına teorik bir yaklaşım. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 59(3), 43-78. https://doi.org/10.1501/SBFder_0000001569
Çırakoğlu, M. (2016). Düzenleyici ve denetleyici kurulların denetlenme şekillerinin idari vesayet bakımından değerlendirilmesi. YBHD, (2), 89-119.
Dinçkol, V. B. ve Işık, A. (2015). 1924 anayasası döneminde yurttaşlık anlayışı. Marmara Üniversitesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, 21(1), 13-41.
Ergun, T. (2004). Kamu yönetimi. TODAİE.
Eryılmaz, B. (2017). Kamu yönetimi. Umuttepe Yayınları.
Giritli, İ. (1999). Türkiye’nin idari yapısı. DER Yayınları.
Gözler, K. (2007). Türk anayasa hukuku dersleri. Ekin Kitabevi Yayınları.
Gözler, K. (2009). İdare hukuku. Ekin Kitabevi Yayınları.
Gözler, K. ve Kaplan, G. (2017). İdare hukukuna giriş. Ekin Kitabevi Yayınları.
Gözler, K. ve Kaplan, G. (2018). İdare hukukuna giriş. Ekin Basın Yayın Dağıtım.
Gözübüyük, Ş. (2001). Yönetim hukuku. Turhan Kitabevi.
Gözübüyük, Ş. ve Tan, T. (2004). İdare hukuku. Turhan Kitabevi.
Güler, B. A. (1998). Yerel yönetimler. TODAİE Yayını.
Güler, Y. G. (2007). Anayasa değişiklikleri, kurucu iktidarlar ve meşruiyet. Sayıştay Dergisi, (66), 35-46.
Gülsoy, T. (2012). Anayasa yapımı ve Türkiye’de anayasa arayışları. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(3), 1-22.
Güneş, A. M. (2011). Yeni anayasa tartışmaları bağlamında çevre. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 15(3), 259-283.
Karakaş, M. (2008). Devletin düzenleyici rolü ve Türkiye’de bağımsız idari otoriteler. Maliye Dergisi, (154), 99-120.
Kaya, S. B. (2015). Hukuk devleti, demokrasi ve anayasacılık ekseninde anayasa yargısı ve yargısal aktivizm. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, (3), 355-401.
Kırışık, F. ve Sezer, Ö. (2006). Türk anayasalarında yerel yönetimler. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 15(2), 5-30.
Kırışık, F. ve Öztürk, K. (2020). Cumhurbaşkanlığı hükümet sistemiyle kamu yönetiminin geliştirilmesi. Adalet Dergisi, (65), 167-200.
Kırışık, F. ve Öztürk, K. (2022). Cumhurbaşkanlığı hükümet sisteminde cumhurbaşkanı yardımcısı sayısı sorunu: Bir model önerisi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (71), 198-213, https://doi.org/10.51290/dpusbe.1017276
Küçük, A. (2012a). Yeni anayasa için önerilerim. Liberal Düşünce Dergisi, (66), 31-47.
Küçük, A. (2012b). Anayasa hukuku. Orion Kitabevi.
Narin, S. (2018). 1921 Anayasası’nın genel özellikleri bağlamında yer yönünden yerinden yönetimler ve siyasal özerkliğin reddi. İzmir Barosu Dergisi, (3), 79-110.
Nohutçu, A. (2022). Kamu yönetimi. Savaş Yayınevi.
Odyakmaz, Z., Kaymak, Ü. ve Ercan, İ. (2011). Anayasa hukuku idare hukuku. İkinci Sayfa Basım Yayın Dağıtım.
Ortaylı, İ. (1985). Tanzimattan cumhuriyete yerel yönetim geleneği. Hill Yayını.
Önen, M. ve Ozan, M. S. (2021). Kamu yönetimi reformlarının dönüşümü. Troy Academy, 6(2), 521-548.
Öner, Ş. (1998). Cumhuriyetten günümüze demokratik yerel yönetim anlayışının gelişimi. Yeni Türkiye Dergisi Cumhuriyet Özel Sayısı, 5(23-24), Eylül-Aralık.
Özmen, A. (2012). Osmanlı’dan cumhuriyete anayasalarda merkezi yönetim-yerel yönetim ilişkileri. Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 2(2), 171-175.
Parlak, B. ve Sobacı, Z. (2005). Kamu yönetimi. Alfa Akademi.
Parlak, B. ve Ökmen, M. (2015). Yerel yönetimler. Ekin Basın Yayın Dağıtım.
Polatoğlu, A. (2001). Kamu yönetimi. METU Press Yayınları.
Sancakdar, O. (2012). İdare hukuku. Seçkin Yayıncılık.
Sarsıkoğlu, Ş. (2017). Bağımsız idari otoriteler ve idarenin bütünlüğü ilkesi karşısındaki durumu. Uluslararası Akdeniz Sosyal Bilimler Kongresi, 1(1), 317-331.
Sobacı, M. Z. (2005). Bağımsız idari otoriteler ve Türkiye uygulamasından bir örnek: Enerji piyasası düzenleme kurumu. [Yüksek lisans tezi]. Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Sobacı, M. Z. (2006). Türk idari teşkilatındaki adalar bağımsız idari otoriteler. AÜHFD, 55(2), 157-180, https://doi.org/10.1501/Hukfak_0000000352
Tanör, B. (2012). Osmanlı-Türk anayasal gelişmeleri. Yapı Kredi Yayınları.
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası. (1924). 1924 Anayasası. https://www.anayasa.gov.tr/tr/mevzuat/onceki-anayasalar/1924-anayasasi/ adresinden 30 Mayıs 2023 tarihinde alınmıştır.
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası. (1961). 1961 Anayasası. https://www.anayasa.gov.tr/tr/mevzuat/onceki-anayasalar/1961-anayasasi/ adresinden 31 Mayıs 2023 tarihinde alınmıştır.
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası. (1982). 1982 Anayasası. https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuatmetin/1.5.2709.pdf adresinden 21 Mayıs 2023 tarihinde alınmıştır.
Uzun, C. D. (2011). Anayasa önerilerinde siyasi partilerin finansmanı ve yeni bir öneri. TBB Dergisi, (94), 235-258.
Yamaç, M. (2020). Türkiye Devleti’nin ilk anayasası 1921 teşkilat-ı esasiye kanunu. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 22(Ö.S.), 204-220, https://doi.org/10.32709/akusosbil.767804
Yıldırım, M. (2019). Sivil-asker uyumunun anayasa yapım siyasetine etkisi: 1971-1973 anayasa değişiklikleri. Liberal Düşünce Dergisi, (83), 35-58.
Yılmaz, F. (2018). Türkiye’de anayasalarda yürütme süreci. Uluslararası Akademik Birikim Dergisi, 1(1), 43-54. Zabunoğlu, Y. K. (2012). İdare hukuku. Yetkin Yayınları.