Year 2019,
Volume: 15 Issue: 3, 732 - 757, 01.10.2019
Abstract
In the 1970s and 1980s, the development of management approach accelerated formation of new actors in development policies. Development agencies, which is one of these actors and in Turkey started to be established in 2006, has carried out various activities try to reach its aims since its establishment. In this study, regional development policies are analyzed with institutional approach, examples of agencies in the world are examined, the factors affecting establishment of agencies are explained and analysis of whether agencies have achieved its objectives is conducted on the basis of the findings obtained by measuring perceptions of internal and external stakeholders of agencies
Keywords
Development Policy Regional Development Policies Regional Development Agencies Institutional Analysis
References
- Akpınar, R. & Özaslan, M. (Mayıs 2005). Türkiye’de bölgesel gelişme politikaları. 1. Doğu Anadolu Sempozyumu Bölgesel Kalkınmada Yeni Ufuklar. Elazığ. 236-252.
- Allen, G. (2002). Regional development agencies (RDA). House of Commons Library Research Paper. No: 02/50.
- Anderson, J. E. (2003). Public policymaking: An ıntroduction. Fifth Edition. Boston: Houghton Mifflin Company.
- Bache, P. I. (2008). İngiltere’de bölgesel kalkınma kurumlarının meşruiyeti, F. N. Vakfı İçinde Bölgesel kalkınma ajansları (ss. 152-188). İstanbul.
- Bakır H. & Öngen B. (2013). Yönetimden yönetişime geçiş sürecinde bölgesel politikalarda yaşanan değişim: Türkiye’de bölgesel kalkınma ajansları örneği. İktisat İşletme ve Finans, 28 (325), 85- 112.
- Bozkurt Ö. vd. (1998). Kamu yönetimi sözlüğü, TODAİE Yayınları No: 283, Ankara.
- DPT. (2000). Sekizinci beş yıllık kalkınma planı (2001-2005). Erişim Tarihi: 07.04.2017, http://www. kalkinma.gov.tr/Pages/KalkinmaPlanlari.aspx
- Doğruel, F. (2012). Bölgesel kalkınma ve kalkınma ajansları. Turkfonfed, İstanbul.
- DPT. (2006a). Dokuzuncu beş yıllık kalkınma planı (2007-2013). Erişim Tarihi: 07.04.2017, http://www. kalkinma.gov.tr/Pages/KalkinmaPlanlari.aspx
- DPT. (2006b). Türkiye için katılım ortaklığı belgesi. Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı.
- Dura, C. (2007). Dünya uygulamaları bağlamında kalkınma ajanslarının yapısal analizi. Türk İdare Dergisi (TİD), 6 (455), 141-171.
- Efe, M. & Şenel E. (2010). Kalkınma ajanslarının mevcut planlama praksisinde değerlendirilmesi ve işleme biçimine bir öneri. İçinde, B. Akgül, N. Uzay (Eds.), Türkiye’de bölgesel kalkınmanın yeni örgütleri kalkınma ajansları (ss. 447-487). Bursa: Ekin Yayınevi.
- Elmas, G. (2004). Cumhuriyetin ilanından günümüze Türkiye’de bölgesel politikalar. Ekonomik Yaklaşım, 15 (50), 115-134.
- Eraslan, N. Ş. (2012). Türkiye’de kalkınma ajanslarının yapısı ve işleyişi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Ergün, T. (1993). Bölgelerarası dengesizliklerin giderilmesinde bölgesel örgütlenmelerin önemi (Tennessee Valley Authority). Amme İdaresi Dergisi, 26 (1), 71-82.
- Ersun, C. & Akgün, M. (1998). Polonya ekonomisi: İTO ülke profili. İTO Yayınları, Yayın No: 27.
- Filiztekin, A. (2008). Türkiye’de bölgesel farklar ve politikalar. TÜSİAD Yayınları, İstanbul: Graphis Matbaası.
- Gündüz, A. Y. (2006). Bölgesel kalkınma politikası. Bursa: Ekin Kitabevi.
- Güner, M. (2007). Bölgesel kalkınma ajansları ve Türkiye uygulaması. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Halkier, H. & Danson, M. (1997). Regional development agencies in Europe: A survey of key characteristics and trends. European Urban and Regional Studies, (4), 243-256.
- Harding, R. (2006). Regional development agency experiences in England and Romania. Bölgesel Kalkınma ve Yönetişim Sempozyumu, İstanbul. Erişim Tarihi: 08.03.2017, http://www.tepav.org. tr/sempozyum/?i=bildiriler
- Ildırar, M. (2004). Bölgesel gelişme ve kalkınma stratejileri. Ankara: Nobel Yayınevi.
- İzmir Kalkınma Ajansı (İZKA). (2008). Avrupa’da kalkınma ajansları. İZKA Yayın No: İZKA-A/2008-01, İzmir.
- Kalkınma Bakanlığı. (2015). Kalkınma ajansları 2014 yılı genel faaliyet raporu. Ankara.
- Kalkınma Bakanlığı. (2018). Avrupa Birliği’nde kalkınma ajansları. Ankara. Erişim Tarihi: 25.07.2019, http://www.sbb.gov.tr/wp-content/uploads/2018/10/Avrupa-Birlig%CC%86inde- Kalk%C4%B1nma-Ajanslari.pdf
- Karaarslan, G. (2008). Avrupa Birliği ve Türkiye’de bölgesel politikalar ve kalkınma ajansları. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Karasu, K. (2005). İngiltere’ de bölge kalkınma ajansları. İçinde M. Turan (ed.), Bölge kalkınma ajansları nedir, ne değildir?, Ankara: Paragraf Yayınevi.
- Kayasü, S. vd. (2003). Yerel/bölgesel ekonomik kalkınma ve rekabet gücünün artırılması: Bölgesel kalkınma ajansları. İstanbul Ticaret Odası Yayınları, İstanbul.
- Kilianski, T. (2011). Regional development agencies country case study. Poland.
- Knoepfel, P. vd. (2007). Public policy analysis. Bristol: Policy Press.
- Kontoğlu, Ö. (2008). Bölgesel kalkınma ajansları ve İngiltere örneği. Türk İdare Dergisi, (461), 135-145.
- Lenıhan, H. & O’Callaghan, B. A. (2008). The governance of network in the Shannon Region of Ireland. In Querejeta, M. J. A. & Cristina I. L., J. R.WŞlson (eds), Networks, Governance and Economic Developement (pp.152-173), Bridging Disciplinary Frontie, U.K: Edward Elgar Publishing Limited.
- Mcmaster, I. (2004). From regional deficit to institutional overload? – regional policy in the Czech Republic. European Policy Research Paper, Number 52, Published by: European Policies Research CentreUniversity of Strathclyde, UK.
- Nalci, A. N. & Karatepe S. (Mayıs 2013). (Bölge) kalkınma ajanslarının insan kaynağı seçim süreci: Stratejik insan kaynakları yönetimi açısından bir değerlendirme. 2. Uluslararası Bölgesel Kalkınma Konferansı, Elazığ, 973-990.
- Özen, P. A. & Özmen Y. (2010). Öğrenen bölgeler perspektifinde AB bölgesel kalkınma ajanslarının gelişimi, mevcut durumu ve Türkiye’nin alacağı dersler. İçinde Akgül, B. & N. Uzay (Eds.), Türkiye’de bölgesel kalkınmanın yeni örgütleri kalkınma ajansları (ss. 325-369), Bursa: Ekin Yayınevi.
- Özgür, H. & Erdal F. (2003). Yerel ve bölgesel ekonomik büyüme ve gelişme teorileri. İçinde M. Akif Çukurçayır (Eds.), Küresel sistemde siyaset yönetim ekonomi (ss: 325-349), Konya: Çizgi Kitabevi.
- Stanıslaw, W. (2003). The role of clusters in setting up regional governance in Poland. Contribution to the 2nd Workshop of the EU Thematic Network Project Regıonet, Norway: Lillehammer.
- Taşkan, P. (2004). İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması (İBBS). TÜİK, Erişim Tarihi: 03.05.2017, http://tuikapp.tuik.gov.tr
- Tiftikçigil, B. Y. (2008). Bölgesel kalkınma politikalarında yaşanan dönüşüm ve bölgesel kalkınma ajansları. Bölgesel Sorunlar ve Türkiye: Sorunlar, Tehditler ve Fırsatlar Sempozyumu, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, 321-331.
- Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı (TEPAV), (2005). Polonya’da kalkınma ajansları. Ankara, Erişim Tarihi: 10.02.2017, http://www.tepav.org.tr/tur/admin/dosyabul/upload/politikanotu1%20 pinar%20Kasim05.pdf/
- Usta, A. (2013). Kamu politikaları analizine kuramsal bir bakış. Yasama Dergisi, 24 (2), 78-102.
- Watkıns, T. (1998). Regional development policies and programs of the US. Erişim Tarihi: 13.02.2017, http://www.sjsu.edu/faculty/watkins/usreg.htm
- Whelan, K. (2013). Ireland’s economic crisis the good, the bad and the ugly. UCD Centre for Economic Research Working Paper Series, WP13/06.
- Yang, K. (2007). Quantitative methods for policy analysis. In Frank F., Gerald J. Miller and Mara S. Sidney (Eds.), Handbook of public policy analysis: Theory, politics and methods (pp. 349-367), Boca Raton: CRC Press.
- Yanow, D. (2007). Qualitative-interpretive methods in policy research. In Frank F., Gerald J. Miller and Mara S. Sidney (Eds.), Handbook of Public Policy Analysis: Theory, Politics and Methods (pp. 405-415), Boca Raton: CRC Press.
- Yılmaz, B. (2011). Bölgesel politikaların tarihsel gelişimi ve yeni bir model olarak kalkınma ajansları. Akademik Fener, (15), 29-41.
Year 2019,
Volume: 15 Issue: 3, 732 - 757, 01.10.2019
Abstract
1970 ve 1980’li yıllarda yönetim anlayışında yaşanan gelişmeler kalkınma politikalarında yeni aktörlerin oluşumunu hızlandırmıştır. Bu aktörlerden biri olan ve ülkemizde 2006 yılında kurulmaya başlanan kalkınma ajansları kuruluşundan bugüne çeşitli faaliyetler yürüterek kuruluş amaçlarına varmaya çalışmıştır. Bu çalışmada bölgesel kalkınma politikalarının kurumsal yaklaşımla analizi gerçekleştirilmektedir. Bu analizin gerçekleştirilebilmesi için; dünyadaki kalkınma ajansı uygulama örnekleri incelenerek, ülkemizdeki bölgesel kalkınma politikalarının önemli kurumlarından biri olan, kalkınma ajanslarının kuruluşuna etki eden faktörler açıklanmakta ve ajansların iç ve dış paydaşlarının algıları ölçülerek elde edilen bulgular temelinde kalkınma ajanslarının kuruluş amaçlarına varıp varamadığına ilişkin tahlil yapılmaktadır.
Keywords
Kalkınma Politikası Bölgesel Kalkınma Politikaları Bölgesel Kalkınma Ajansları Kurumsal Analiz
References
- Akpınar, R. & Özaslan, M. (Mayıs 2005). Türkiye’de bölgesel gelişme politikaları. 1. Doğu Anadolu Sempozyumu Bölgesel Kalkınmada Yeni Ufuklar. Elazığ. 236-252.
- Allen, G. (2002). Regional development agencies (RDA). House of Commons Library Research Paper. No: 02/50.
- Anderson, J. E. (2003). Public policymaking: An ıntroduction. Fifth Edition. Boston: Houghton Mifflin Company.
- Bache, P. I. (2008). İngiltere’de bölgesel kalkınma kurumlarının meşruiyeti, F. N. Vakfı İçinde Bölgesel kalkınma ajansları (ss. 152-188). İstanbul.
- Bakır H. & Öngen B. (2013). Yönetimden yönetişime geçiş sürecinde bölgesel politikalarda yaşanan değişim: Türkiye’de bölgesel kalkınma ajansları örneği. İktisat İşletme ve Finans, 28 (325), 85- 112.
- Bozkurt Ö. vd. (1998). Kamu yönetimi sözlüğü, TODAİE Yayınları No: 283, Ankara.
- DPT. (2000). Sekizinci beş yıllık kalkınma planı (2001-2005). Erişim Tarihi: 07.04.2017, http://www. kalkinma.gov.tr/Pages/KalkinmaPlanlari.aspx
- Doğruel, F. (2012). Bölgesel kalkınma ve kalkınma ajansları. Turkfonfed, İstanbul.
- DPT. (2006a). Dokuzuncu beş yıllık kalkınma planı (2007-2013). Erişim Tarihi: 07.04.2017, http://www. kalkinma.gov.tr/Pages/KalkinmaPlanlari.aspx
- DPT. (2006b). Türkiye için katılım ortaklığı belgesi. Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı.
- Dura, C. (2007). Dünya uygulamaları bağlamında kalkınma ajanslarının yapısal analizi. Türk İdare Dergisi (TİD), 6 (455), 141-171.
- Efe, M. & Şenel E. (2010). Kalkınma ajanslarının mevcut planlama praksisinde değerlendirilmesi ve işleme biçimine bir öneri. İçinde, B. Akgül, N. Uzay (Eds.), Türkiye’de bölgesel kalkınmanın yeni örgütleri kalkınma ajansları (ss. 447-487). Bursa: Ekin Yayınevi.
- Elmas, G. (2004). Cumhuriyetin ilanından günümüze Türkiye’de bölgesel politikalar. Ekonomik Yaklaşım, 15 (50), 115-134.
- Eraslan, N. Ş. (2012). Türkiye’de kalkınma ajanslarının yapısı ve işleyişi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Ergün, T. (1993). Bölgelerarası dengesizliklerin giderilmesinde bölgesel örgütlenmelerin önemi (Tennessee Valley Authority). Amme İdaresi Dergisi, 26 (1), 71-82.
- Ersun, C. & Akgün, M. (1998). Polonya ekonomisi: İTO ülke profili. İTO Yayınları, Yayın No: 27.
- Filiztekin, A. (2008). Türkiye’de bölgesel farklar ve politikalar. TÜSİAD Yayınları, İstanbul: Graphis Matbaası.
- Gündüz, A. Y. (2006). Bölgesel kalkınma politikası. Bursa: Ekin Kitabevi.
- Güner, M. (2007). Bölgesel kalkınma ajansları ve Türkiye uygulaması. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Halkier, H. & Danson, M. (1997). Regional development agencies in Europe: A survey of key characteristics and trends. European Urban and Regional Studies, (4), 243-256.
- Harding, R. (2006). Regional development agency experiences in England and Romania. Bölgesel Kalkınma ve Yönetişim Sempozyumu, İstanbul. Erişim Tarihi: 08.03.2017, http://www.tepav.org. tr/sempozyum/?i=bildiriler
- Ildırar, M. (2004). Bölgesel gelişme ve kalkınma stratejileri. Ankara: Nobel Yayınevi.
- İzmir Kalkınma Ajansı (İZKA). (2008). Avrupa’da kalkınma ajansları. İZKA Yayın No: İZKA-A/2008-01, İzmir.
- Kalkınma Bakanlığı. (2015). Kalkınma ajansları 2014 yılı genel faaliyet raporu. Ankara.
- Kalkınma Bakanlığı. (2018). Avrupa Birliği’nde kalkınma ajansları. Ankara. Erişim Tarihi: 25.07.2019, http://www.sbb.gov.tr/wp-content/uploads/2018/10/Avrupa-Birlig%CC%86inde- Kalk%C4%B1nma-Ajanslari.pdf
- Karaarslan, G. (2008). Avrupa Birliği ve Türkiye’de bölgesel politikalar ve kalkınma ajansları. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Karasu, K. (2005). İngiltere’ de bölge kalkınma ajansları. İçinde M. Turan (ed.), Bölge kalkınma ajansları nedir, ne değildir?, Ankara: Paragraf Yayınevi.
- Kayasü, S. vd. (2003). Yerel/bölgesel ekonomik kalkınma ve rekabet gücünün artırılması: Bölgesel kalkınma ajansları. İstanbul Ticaret Odası Yayınları, İstanbul.
- Kilianski, T. (2011). Regional development agencies country case study. Poland.
- Knoepfel, P. vd. (2007). Public policy analysis. Bristol: Policy Press.
- Kontoğlu, Ö. (2008). Bölgesel kalkınma ajansları ve İngiltere örneği. Türk İdare Dergisi, (461), 135-145.
- Lenıhan, H. & O’Callaghan, B. A. (2008). The governance of network in the Shannon Region of Ireland. In Querejeta, M. J. A. & Cristina I. L., J. R.WŞlson (eds), Networks, Governance and Economic Developement (pp.152-173), Bridging Disciplinary Frontie, U.K: Edward Elgar Publishing Limited.
- Mcmaster, I. (2004). From regional deficit to institutional overload? – regional policy in the Czech Republic. European Policy Research Paper, Number 52, Published by: European Policies Research CentreUniversity of Strathclyde, UK.
- Nalci, A. N. & Karatepe S. (Mayıs 2013). (Bölge) kalkınma ajanslarının insan kaynağı seçim süreci: Stratejik insan kaynakları yönetimi açısından bir değerlendirme. 2. Uluslararası Bölgesel Kalkınma Konferansı, Elazığ, 973-990.
- Özen, P. A. & Özmen Y. (2010). Öğrenen bölgeler perspektifinde AB bölgesel kalkınma ajanslarının gelişimi, mevcut durumu ve Türkiye’nin alacağı dersler. İçinde Akgül, B. & N. Uzay (Eds.), Türkiye’de bölgesel kalkınmanın yeni örgütleri kalkınma ajansları (ss. 325-369), Bursa: Ekin Yayınevi.
- Özgür, H. & Erdal F. (2003). Yerel ve bölgesel ekonomik büyüme ve gelişme teorileri. İçinde M. Akif Çukurçayır (Eds.), Küresel sistemde siyaset yönetim ekonomi (ss: 325-349), Konya: Çizgi Kitabevi.
- Stanıslaw, W. (2003). The role of clusters in setting up regional governance in Poland. Contribution to the 2nd Workshop of the EU Thematic Network Project Regıonet, Norway: Lillehammer.
- Taşkan, P. (2004). İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması (İBBS). TÜİK, Erişim Tarihi: 03.05.2017, http://tuikapp.tuik.gov.tr
- Tiftikçigil, B. Y. (2008). Bölgesel kalkınma politikalarında yaşanan dönüşüm ve bölgesel kalkınma ajansları. Bölgesel Sorunlar ve Türkiye: Sorunlar, Tehditler ve Fırsatlar Sempozyumu, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, 321-331.
- Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı (TEPAV), (2005). Polonya’da kalkınma ajansları. Ankara, Erişim Tarihi: 10.02.2017, http://www.tepav.org.tr/tur/admin/dosyabul/upload/politikanotu1%20 pinar%20Kasim05.pdf/
- Usta, A. (2013). Kamu politikaları analizine kuramsal bir bakış. Yasama Dergisi, 24 (2), 78-102.
- Watkıns, T. (1998). Regional development policies and programs of the US. Erişim Tarihi: 13.02.2017, http://www.sjsu.edu/faculty/watkins/usreg.htm
- Whelan, K. (2013). Ireland’s economic crisis the good, the bad and the ugly. UCD Centre for Economic Research Working Paper Series, WP13/06.
- Yang, K. (2007). Quantitative methods for policy analysis. In Frank F., Gerald J. Miller and Mara S. Sidney (Eds.), Handbook of public policy analysis: Theory, politics and methods (pp. 349-367), Boca Raton: CRC Press.
- Yanow, D. (2007). Qualitative-interpretive methods in policy research. In Frank F., Gerald J. Miller and Mara S. Sidney (Eds.), Handbook of Public Policy Analysis: Theory, Politics and Methods (pp. 405-415), Boca Raton: CRC Press.
- Yılmaz, B. (2011). Bölgesel politikaların tarihsel gelişimi ve yeni bir model olarak kalkınma ajansları. Akademik Fener, (15), 29-41.
There are 46 citations in total.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Publication Date | October 1, 2019 |
| Published in Issue | Year 2019 Volume: 15 Issue: 3 |